Hoe blijf je aan het werk met een chronische ziekte? En waar is de bedrijfsarts die je daarbij zou kunnen helpen? Vragen die Astrid Bosma in dit proefschrift probeert te beantwoorden.
Strengthening self-control in a supportive work environment. Working with a chronic condition. Het proefschrift van Astrid Bosma.
Als ervaringsdeskundige weet Astrid Bosma waar ze over praat, maar hoe bewaar je dan de onafhankelijkheid in onderzoek? Dat heeft ze tijdens haar verdediging heel goed uitgelegd. Alle onderdelen van het onderzoek zijn voortdurend afgestemd met de andere onderzoekers om deze bias te voorkomen. Allereerst onderzoekt ze wat in de literatuur bekend is over gedragsaspecten die helpend zijn. In de volgende hoofdstukken wordt door interviews en focusbijeenkomsten de mening van patiënten, bedrijfsartsen en HR-professionals bevraagd zodat op basis van deze informatie een interventie op organisatieniveau ontwikkeld, geïmplementeerd en geëvalueerd kan worden. De interventie bestaat uit het ontwikkelen van beleid op organisatieniveau door middel van een participatieve aanpak (PA). Twaalf bedrijfsartsen werden getraind als projectleider, hetgeen tot drie interventies heeft geleid, een magere score helaas. Het overtuigen van nut en noodzaak in coronatijd was een enorme uitdaging.
Wat is mij opgevallen in het onderzoek? Zowel uit de literatuur als in de gesprekken met patiënten blijkt dat zelfredzaamheid (bestaande uit: openheid, vinden van de juiste balans, vragen om aanpassingen en ondersteuning en managen van de ziekte op de werkvloer) een belangrijke factor is. Maar hoe doe je dat in een functie aan de lopende band? Een ander element is de populatie die vooral lijkt te bestaan uit medewerkers woonachtig rondom Amsterdam, een selectie die ook tot bias kan leiden. In dit onderzoek vindt een eerste oriëntatie plaats en dat is een goede stap.
Bij het beschrijven van de implementatie van de interventie blijkt in twee van de drie trajecten dat dit stagnatie oploopt vanwege de tijdelijke afwezigheid van de projectcoördinator. Dit verzuim is illustratief voor het probleem dat een chronische zieke tot stagnatie in een werkproces kan leiden. Hoe los je dit knelpunt op in de dagelijkse praktijk? Wat ook pijnlijk duidelijk wordt in dit onderzoek is de beperkte rol die bedrijfsartsen spelen in de preventie.
Waarom is dit een belangrijk onderzoek? Het aantal werkenden met een chronische ziekte zal toenemen door de verhoging van de AOW-leeftijd. Het is duidelijk dat aanvullend onderzoek nodig is en dat er nog veel te winnen valt in de duurzame inzetbaarheid. De gebruikte interventiemethode kan ook voor andere onderwerpen worden gebruikt zoals aandacht voor overgangsklachten.
Het onderzoek maakt duidelijk dat we ons als bedrijfsartsen meer moeten richten op beleid en preventie door meer zichtbaar te zijn in de organisatie.
