Medisch leiderschap is noodzakelijker dan ooit. Wij hebben een sleutelrol te vervullen bij het inrichten van toekomstbestendige zorg voor arbeid en gezondheid. Dat is heel concreet met de recent ingestelde Onafhankelijke Commissie Toekomst Arbeidsongeschiktheidsstelsel. Haar opdracht: een stelsel dat uitvoerbaar, betaalbaar en uitlegbaar is. Ik voeg passende arbeidsgerichte zorg daar graag aan toe.
Passende zorg is bewezen juiste zorg met gebruik van wetenschappelijk onderbouwde instrumenten. En dat knelt bijvoorbeeld bij het gebruik van de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML). De FML is een instrument met normering voor belastbaarheid behorend bij het Claimbeoordelings- en Borgingssysteem van het UWV. De FML was én is echter niet bedoeld om maatwerk in belastbaarheidsbeoordeling en begeleiding te bieden.
Sorgdrager en Kuijer concludeerden onlangs in TBV 7-8/2022 al dat de FML obsoleet is. De normering van normale belastbaarheid beschrijft handelingen die een bewezen risicofactor zijn voor het ontwikkelen van beroepsziekten. Het is mooi dat er onderzoek gedaan wordt naar bijvoorbeeld de interdoktervariatie bij het invullen van de FML. Kol en Van Jaarsveld laten zien dat er een grote mate van interdoktervariatie is bij de WIA-beoordeling van cliënten met borstkanker. Een belangrijk onderwerp dus, want het wringt met publieke waarden als rechtmatigheid en rechtvaardigheid. Variatie betekent niet automatisch dat verzekeringsartsen significant anders medisch oordelen over (duur)belastbaarheid. Wat is de invloed van belastbaarheid weergeven in een lijst (voor functieduiding!) met een aantal keuzemogelijkheden ten opzichte van vastgestelde referentiewaarden? Net als Sorgdrager en Kuijer zie ik de ontwikkeling van het BAR-instrument als kans om vanaf de ontwerpfase als beroepsgroepen aan tafel te zitten en een gevalideerd instrument te ontwikkelen dat ons helpt goede zorg te bieden.
‘Wij hebben een sleutelrol bij het inrichten van de toekomstbestendige zorg’
Dat er nog veel meer te zeggen is over interdoktervariatie blijkt ook uit de bijdrage van De Boer en Faas. Zij reageren op het opinieartikel van Alexandrov en Spanjer in TBV 6/2022. Het is waardevol om de discussie over de interpretatie van het MAOC opnieuw te voeren. En ik sluit aan bij de oproep van De Boer en Faas: het is aan de beroepsgroep om initiatief te nemen.
Leiden en leiderschap dus. Eerlijk gezegd krijg ik ook weleens de kriebels als medisch leiderschap wordt aangedragen als dé oplossing. Het is niet het antwoord op alles, maar we hebben het zeker wel nodig! Want leiden heeft niet alleen te maken heeft met vooroplopen en de richting wijzen, maar ook met waar nodig volgen en open staan voor wat in onze omgeving gebeurt. Leiden is zelfbewust, interactief en wederkerig.
Sylvia van der Burg-Vermeulen, hoofdredacteur TBV
