Een bedrijfsarts heeft een telefonisch driegesprek geregeld (werknemer, leidinggevende en bedrijfsarts) waarin medische zaken aan de orde zijn gekomen. Medische klachten zoals pijn op de borst, piekeren en de slaapkwaliteit werden besproken. In de andere zaak ging het om videogesprekken waarbij de rouwverwerking, behandeling bij de psycholoog en buikklachten onderwerp van gesprek waren. In de spreekuurverslagen is geen medische informatie opgenomen. Beide werknemers hebben een klacht ingediend omdat zonder toestemming tijdens de driegesprekken medische informatie is besproken in aanwezigheid van de leidinggevende.

Beide klaagsters stellen dat zij direct na het inbellen in het telefonische driegesprek respectievelijk de videogesprekken zich overrompeld voelden omdat zij de leidinggevende direct hoorde, respectievelijk de leidinggevende direct zichtbaar werd. Zij hadden verwacht dat het eerste gedeelte van het consult zou worden gevoerd zonder de leidinggevende. Eén van de klaagsters stelde dat zij over de gang van zaken niets durfde te zeggen.

Voor de tuchtrechtelijke beoordeling van de klacht is van belang of in de gesprekken medische informatie over klagers met de leidinggevende is gedeeld. In de zaak van het telefonische overleg heeft verweerder erkend dat de inhoud van het medisch verslag en daarmee medische informatie moet zijn besproken. Zo heeft de bedrijfsarts bijvoorbeeld in dit gesprek doorgevraagd over de slaapkwaliteit van klaagster. Daarmee staat voor het college vast dat er in dit gesprek medische informatie is besproken en is gedeeld met de leidinggevende. Tijdens de videogesprekken was de leidinggevende vanaf het begin aanwezig, maar zou deze mogelijk niet hebben deelgenomen aan het onderdeel waarin de medische klachten zijn besproken. Nadat iedereen was ingelogd gaf de leidinggevende aan dat ze de microfoon en het geluid zou uitzetten, zodat de werknemer en bedrijfsarts eerst alleen in gesprek konden gaan. Op het teken van verweerder sloot de leidinggevende dan weer aan bij het consult. Klaagsters stellen dat zij geen toestemming hebben gegeven om medische informatie te delen.

Op de zitting heeft verweerder erkend dat hij niet heeft gecontroleerd of de leidinggevende niets van het gesprek kon horen, nadat de leidinggevende de microfoon en het geluid zou hebben uitgezet.

Uit niets blijkt dat klaagsters toestemming hebben gegeven om medische informatie met de leidinggevende te delen. In de medische dossiers van klaagsters is bijvoorbeeld niets genoteerd over toestemming voor het mogen delen van de medische informatie over klaagster met de leidinggevende. Op basis van de stukken blijkt niet dat verweerder eerst is nagegaan of de leidinggevende op de hoogte was van de medische toestand van klaagster.

Gelet op al het voorgaande staat voor het college dan ook vast dat er in het gesprek medische informatie is besproken en mogelijk is gedeeld met de leidinggevende zonder dat klaagster hiervoor in vrijheid toestemming heeft gegeven.

Het college oordeelt dat verweerders niet de zorgplicht in acht hebben genomen. Zij hebben immers niet voorkomen dat er medische informatie werd gedeeld met de leidinggevende, zonder eerst na te gaan of klaagster hiervoor toestemming heeft gegeven. Het college acht de klacht daarom gegrond en geven de bedrijfsartsen een waarschuwing.

Het college meent dat het beroepsgeheim de kern raakt van de zorgplicht van de bedrijfsarts. Het college realiseert zich dat dit onderdeel van de zorgplicht bij de uitvoering van de taken van een bedrijfsarts onder spanning kan staan. Werknemer en werkgever kunnen immers verschillende belangen hebben. Echter een bedrijfsarts dient deze kerntaak te bewaken.

De bedrijfsarts moet niet te lichtzinnig met het beroepsgeheim omgaan. Vermijd situaties waarin medische informatie kan worden gedeeld met de leidinggevende. Slechts met uitdrukkelijke toestemming of op verzoek van de werknemer, vastgelegd in het medisch dossier, zou dat kunnen.