Vereniging LOSGIO behartigt de belangen van artsen die in opleiding zijn tot sociaal geneeskundige. ‘Wij vertegenwoordigen alle aios sociale geneeskunde, dus ook degenen die studeren om bedrijfsarts of verzekeringsarts te worden,’ vertelt Meertje Hallie, bestuurslid met de portefeuille wetenschap. ‘Hierbij houden we ons bijvoorbeeld bezig met de opbouw van het onderwijs en het doen van wetenschappelijk onderzoek.’ LOSGIO bestaat uit deze aios zelf, die goed weten wat er speelt.
Hallie wil vanuit haar portefeuille wetenschap graag staan voor een goede en gedegen academische basis van het vak. ‘Ik bekijk hoe aios worden gefaciliteerd in het doen van onderzoek bijvoorbeeld.’ Daaruit bleek dat toegang tot wetenschappelijke literatuur via bijvoorbeeld Pubmed of Cochrane nog veel gemist wordt. ‘Heel veel aios missen het bijvoorbeeld ook als ze een wetenschappelijke stage moeten doen in het kader van de opleiding, of als ze literatuur willen raadplegen om tijdens het werken de verdieping op te zoeken,’ vertelt ze. ‘Er zit zo een hiaat in wat er van aios wordt gevraagd. Er zijn wel instituten die de toegang hebben gewaarborgd, maar nog niet allemaal. En dat terwijl het heel belangrijk is in zo’n vormende fase van iemand als professional.’
Buiten het wetenschappelijk onderzoek binnen de opleiding kan toegang tot literatuur bijvoorbeeld helpen bij beslissingen in de spreekkamer. ‘Het is bijvoorbeeld nuttig om te kijken of er wetenschappelijk bewijs is voor een interventie, maar ook om literatuur te raadplegen bij het opstellen van een risico-inventarisatie.’
Gestoelde richtlijnen
Aios die bijvoorbeeld in het ziekenhuis werken, kunnen vaak via het ziekenhuis aan deze toegang komen, vertelt Hallie. ‘Dat geldt voor velen van ons niet en dat verbaast ons en baart ons zorgen.’
In het standpunt schrijft LOSGIO: ‘De afgelopen tijd heeft de COVID-19 pandemie ons met de neus op de feiten gedrukt over het belang van het goed beoordelen van nieuwe wetenschappelijke kennis als fundering voor het nemen van en adviseren over beleidsbeslissingen.’ Hallie legt uit: ‘Heel veel collega’s kwamen in aanraking met COVID-19-problematiek, terwijl er in het begin nog geen gestoelde richtlijnen waren. Dat maakte de mogelijkheid om literatuur te raadplegen om te kijken wat er wel was nog urgenter en het gemis daarvan groter.’
Het obstakel zit hem vooral in de financiële hoek, vertelt ze. ‘Toegang kost geld en de vraag is wie dat gaat betalen. Wijzelf vinden het resultaat het belangrijkste, aios moeten toegang hebben tot de literatuur.’
Lees het hele standpunt van LOSGIO hier.
Meertje Hallie pleit namens het LOSGIO voor gemakkelijke toegang tot wetenschappelijke literatuur voor alle aios sociale geneeskunde. Goed punt!
Bij de SGBO, onderdeel van het Radboudumc, is die toegang goed geregeld. Wij merken daardoor dat er nog een ander knelpunt is. Zo gauw je de opleiding verlaat vervalt je toegang tot de (digitale) universiteitsbibliotheek. Je leert dus iets waar je niet lang lol van hebt. Wanneer je niet regelmatig wetenschappelijke literatuur blijft bestuderen verlies je namelijk al snel de vaardigheden die daarvoor nodig zijn.
Anders dan het LOSGIO pleit ik dus niet voor betere voorzieningen bij de opleidingsinstituten (al kan dat zeker geen kwaad), maar voor oplossingen binnen de arbodiensten, GGD’en en het UWV.
Overigens is veel literatuur ook toegankelijk via Google Scholar. En TBV-online probeert via interviews en artikelen een overzicht te bieden van het onderzoek op het terrein van arbeid en gezondheid in Nederland en Vlaanderen.