Voordat Rutte III demissionair werd lag er het plan om het oordeel van de bedrijfsarts (BA) leidend te maken voor de beoordeling van de re-integratie-inspanningen. Geen rol meer voor de verzekeringsarts (VA) in situaties waarin de arbeidsdeskundige hem of haar nu nog wel betrekt bij deze poortwachtertoets. De gedachte hierachter was dat werkgevers dan niet meer, in geval van een ander oordeel van de VA over de belastbaarheid, met een negatieve poortwachtertoets en daarmee een sanctie zouden worden geconfronteerd – terwijl zij conform de adviezen van de BA hadden gehandeld. Het probleem van de uiteenlopende oordelen is allang bekend. Daarom startte in Noord-Nederland een experiment vanuit het idee dat overleg tussen BA en VA tijdens de loondoorbetalingsperiode kon bijdragen aan een gezamenlijke visie op de belastbaarheid van de cliënt (zie artikelen Spanjer et al. over de BAVA-pilot, TBV 1/2, januari 2020). Het risico op uiteenlopende visies op de belastbaarheid kan op twee manieren worden beperkt: • (waar nodig) overleg en afstemming tussen BA en VA tijdens de loondoorbetalingsperiode – de lijn van de BAVA-pilot • het ontwikkelen van een instrument dat er (sterk) toe bijdraagt dat betrokken professionals dezelfde taal spreken – het BAR-instrument: Beschrijving Arbeidsbelastbaarheid en Re-integratie. In deze special vindt u een aantal artikelen over de ontwikkeling van de BAR. Maar het is goed om die in een brede context te plaatsen. Vandaar een tweetal historische artikelen: over de instrumentontwikkeling vanaf 1967 en over wat voorafging aan de ICF, het classificatiesysteem waarop de BAR is gebaseerd. En ook het onderzoeksartikel van Bonefaas et al., waaruit blijkt dat er op itemniveau nog weinig positieve overeenstemming is tussen het oordeel van BA en VA. Lost de BAR nu de geschetste problematiek op? Ofwel: hoe vernieuwend is de BAR vergeleken met andere instrumenten die hem voorgingen? In een interview plaatst een viertal leden van de expertgroep BAR nog flink wat kritische kanttekeningen en wordt onderstreept dat doorontwikkeling nodig is. Droogers benadrukt in zijn column dat werknemer en werkgever als eerste aan zet behoren te zijn en wij hun taal moeten vertalen naar de onze, in plaats van andersom. Wat ik zelf het meest opvallend vind, is dat in veel van deze artikelen doorklinkt dat overleg en samenwerking tussen professionals een voorwaarde is voor het welslagen van de BAR. De Zeepkist van De With, geschreven vanuit zijn eigen ervaring als aankomend bedrijfsarts, past daarom helemaal in deze special!