Het congres Samen Werkt Beter was de kick-off van wat een verbeterde samenwerking moet gaan worden tussen beide beroepsgroepen in het domein Arbeid en Gezondheid door: meer begrip krijgen voor elkaars standpunten; het versterken van het onderlinge contact; het verbeteren van de onderlinge communicatie. Dat de behoefte tot een betere samenwerking groot is, bleek ook uit het feit dat het congres al binnen enkele uren was volgeboekt.
Aanleiding voor het dit congres was het wetsvoorstel van minister Koolmees Maatregelen loondoorbetaling bij ziekte en WIA. Zijn voorstel om het oordeel van de bedrijfsarts leidend te maken in de toetsing van de re-integratie-inspanningen was de directe aanleiding om verzekeringsartsen en bedrijfsartsen nader tot elkaar te brengen. De verzekeringsarts wordt vanaf 2021 niet meer betrokken bij het toetsen van de re-integratie-inspanningen van werkgevers. Hij hoeft in dat kader niet meer te overleggen met de bedrijfsarts.
Het is op het eerste gezicht paradoxaal om een congres te organiseren over meer samenwerking tussen bedrijfs- en verzekeringsartsen, terwijl de maatregel van Koolmees de wettelijke noodzaak tot overleg feitelijk verkleint. Maar om straks de werknemer bij de WIA-poort niet voor al te grote verrassingen te laten komen staan, zijn bij nader inzien toch juist meer afstemming en een gemeenschappelijk beoordelingskader nodig. Uit een onderzoek van Klant & Service van UWV onder 500 werkgevers bleek bovendien dat 90% van de bevraagde werkgevers ook behoefte heeft aan een betere afstemming tussen bedrijfs- en verzekeringsartsen.
De ochtend bestond uit een gevarieerd programma met minister Koolmees als belangrijkste gastspreker. Maar de voorzitters van de NVVG en de NVAB, verzekeringsarts Rob Kok en bedrijfsarts Gertjan Beens, trapten af. Gebroederlijk naast elkaar op het podium lichtten zij de aanleiding voor het congres en de actuele situatie toe. De noodzaak tot preventie werd benadrukt en de wens tot een betere afstemming van het beoordelingskader. Er gaat gewerkt worden aan meer gezamenlijke richtlijnen voor bedrijfs- en verzekeringsartsen. De Kwaliteitstafel bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde werd genoemd.
Minister Koolmees schetste de belangrijkste veranderingen uit het wetsvoorstel in een breder politiek kader. Hij beantwoordde ook enkele vragen uit de zaal. Wat bijbleef was zijn opmerking over de toekomstige verplichte verzekering voor ZZP’ers. Die ziet hij het liefst ook uitgevoerd in het publieke domein. Ook de onafhankelijke claimbeoordeling blijft voorbehouden aan de verzekeringsartsen van UWV, ondanks de veranderingen die eraan komen. De agendaplanning van de minister was uiteraard strak en zo plots als hij gekomen was, verdween hij na drie kwartier ook weer.
Vervolgens was het de beurt aan de welbekende Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie, om iets te vertellen over de neuropsychologische basis van samenwerken. Het werd een energiek en vlammend betoog over witte en grijze stof en over ageing: waarom een actieve leefstijl ook je brein langer in conditie houdt. Hij is er zelf het beste voorbeeld van: the busier the better!
Na de lunchpauze nam Han Anema, hoogleraar verzekeringsgeneeskunde, ons mee in zijn visie op de toekomstige rollen van bedrijfs- en verzekeringsartsen. De voorlopige resultaten uit zijn onderzoek naar verschillen in beoordelen van belastbaarheid door bedrijfs- en verzekeringsartsen laten zien dat de overeenstemming bij belastbaarheidsbeoordeling zeer matig is. Dit is niet vreemd omdat bedrijfsartsen, in het inzetbaarheidsprofiel bij het actueel oordeel, belastbaarheid beoordelen vanuit een re-integratieperspectief en niet vanuit een claimperspectief zoals de verzekeringsarts bij de WIA beoordeling. Dat kan echter aanleiding zijn tot onjuiste verwachtingen bij de werknemer over de uitkomst van de WIA-claimbeoordeling.
Als mogelijke oplossingsrichtingen noemt Anema het toewerken naar een meer gezamenlijk beoordelingskader door bijvoorbeeld gezamenlijke richtlijnen en een protocol voor een betere overlegstructuur, gezamenlijke nascholingen en intervisie. Hij pleit voor meer samenwerking tussen bedrijfs- en verzekeringsartsen met respect voor elkaars verschillende expertises en competenties met als doel: continuïteit van beoordeling en begeleiding voor de werknemer in de hele keten van arbeid en gezondheid.
Het sluitstuk van de middag was de workshopronde verzekeringsartsen en bedrijfsartsen in gesprek. De aanwezigen gingen in subgroepen uiteen, zoveel mogelijk regionaal geclusterd en met een gelijke verdeling van bedrijfs- en verzekeringsartsen. Het eerste onderdeel Kruip in de huid van de ander was een oefening om je te verplaatsen in je collega. Een uitnodiging om na te denken over de ideale samenwerking vanuit de context en positie van de ander.
In het tweede deel was iedereen weer zichzelf en werd gezamenlijk toegewerkt naar concrete, liefst regionale, afspraken voor een betere onderlinge samenwerking. Dit leidde tot mooie initiatieven en ideeën, zoals gezamenlijke nascholing of gezamenlijke OT-groepen, elkaars gegevens uitwisselen voor een betere bereikbaarheid, ideeën over verkorte claimbeoordelingen bij heel duidelijke casus, etc. Na al dat harde werken en een mooi congres om op terug te blikken was het uiteraard tijd voor een gezamenlijke borrel.
