Voor u ligt alweer TBV nummer 3 van 2020. Na het overgangsjaar 2019 met negen edities ontvangt u vanaf dit jaar acht edities. We blijven wel gewoon van 1 tot 10 nummeren. Twee extra dikke edities krijgen een dubbelnummer. Een winterspecial in januari, zoals u vorige maand met het verschijnen van TBV 1/2 hebt kunnen zien, en een zomerspecial in juni: TBV 6/7. De bedoeling is dat we die specials ook daadwerkelijk voor een deel vullen met artikelen rond één thema, zoals we dat de afgelopen jaren al met regelmaat hebben gedaan.
Afgelopen juni verscheen er een special over Waarheidsvinding. In dit nummer vindt u een bescheiden vervolg met nog een drietal artikelen.
Van Laarhoven en Notten beschrijven een groep patiënten bij wie bij het verzekeringsgeneeskundig onderzoek aan malingering werd gedacht en die voor een vijfdaags diagnostisch onderzoek op een PAAZ werden opgenomen. Op grond van deze observatie bleek bij 74% van de populatie geen sprake van ernstige psychiatrische problematiek. De GAF-score was bij opname bij 73% onder de 45%. Na de observatie kreeg 47% een score boven de 70%. Volgens de auteurs zijn deze bevindingen reden om bij een geselecteerde populatie te besluiten tot diepgaand multidisciplinair onderzoek, waarbij ook een diagnostische opname zo nodig zou moeten worden overwogen.
Erdodi is klinisch neuropsycholoog en gespecialiseerd in validiteitstests. Tijdens de VG-dagen van afgelopen november werd één ding wel duidelijk: Erdodi gaat bij zijn onderzoek niet over een nacht ijs – reden om van de gelegenheid gebruik te maken hem te interviewen. Zijn verhaal over nut en noodzaak van het gebruik van validiteitstests is zeer overtuigend, mede aan de hand van casuïstiek. Toch waarschuwt hij ook voor ‘zwart-wit-conclusies’: alles afwegende moet een uitkomst ‘onbeslist’ ook tot de mogelijkheden behoren.
Een aantal verzekeringsartsen heeft zich intussen wat meer verdiept in de bruikbaarheid van validiteitstests. Lemmers en Wijnen doen verslag van de invitational workshop Veinzen en waarheidsvinding en vinden die een must voor verzekeringsartsen. Oordeel zelf.
In de rubriek onderzoek deze maand uitgebreid aandacht voor beeldschermwerkers. Een Vlaams onderzoek van Acke et al. met een tweeledig doel: enerzijds het ontwikkelen van een vragenlijst om de vereiste risicobeoordeling bij beeldschermwerkers uit te kunnen voeren, anderzijds het op grote schaal toepassen van deze vragenlijst in een arbeidsgeneeskundige setting in België. Daar is het namelijk sinds 2016 verplicht voor bedrijven om voor beeldschermwerkers elke vijf jaar een risicoanalyse uit te voeren voor wat betreft de fysieke belasting, de mentale stress en de visuele belasting. Geen overbodige luxe, zo blijkt uit de resultaten van ruim 5400 volledig ingevulde vragenlijsten. Hoewel zelfrapportage een bron van informatiebias kan zijn, zien de auteurs de onmiddellijke beschikbaarheid van informatie voor werknemer en werkgever als een krachtig instrument voor zowel het opzetten als monitoren van interventies.
Een ander interessant onderzoek is dat van Daniëls over de knelpunten die verzekeringsartsen ervaren bij de beoordeling van cliënten met een visuele beperking. Als ik de aangedragen oplossingen beschouw dan dringt zich het volgende aan mij op: is specialisatie van een kleine groep verzekeringsartsen niet meer voor de hand liggend dan scholing van allen?
Maandelijks proberen we aandacht te besteden aan een beroepsziekte. Het artikel van Piebenga over chronische toxische encefalopathie (CTE) is uiterst actueel omdat vanaf 1 maart de regeling voor de eenmalige compensatie van OPS-/CTE-slachtoffers in werking zou treden – als de al eerder uitgestelde startdatum nu wel wordt gehaald. Hoewel de groep slachtoffers die voor deze regeling in aanmerking komt vaststaat, kunnen nog steeds mogelijke slachtoffers op uw spreekuur komen. Het artikel geeft aan wat te doen en aan welke criteria moet worden voldaan om van CTE te kunnen spreken.
Tot slot wil ik uw aandacht vragen voor de verschillende congres- en symposiumverslagen in deze editie. Misschien niet zo actueel, maar niet minder informatief. Het verslag van de VG-dagen door Snoeck-Krygsman en Kraan zit vol rake typeringen en is wat mij betreft een aanrader.
