In Nederland gebeuren jaarlijks circa 220.000 arbeidsongevallen.1 Ook handletsel komt hierbij voor. Dit heeft mogelijk grote gevolgen voor (blijvende) arbeidsongeschiktheid en resulteert vaak in een letselschadezaak. Er is echter weinig bekend over (risico)factoren die terugkeer naar werk en de duur van een letselschadezaak beïnvloeden bij patiënten met arbeidsgerelateerd handletsel.
Gray en collega onderzochten dit middels een retrospectief dossieronderzoek over 2016. Er werden 447 patiënten uit de staat Nevada (VS) geïncludeerd waarbij een zogenaamde ‘workers’ compensation claim‘ liep.2 De gemiddelde leeftijd was 43,6 jaar en 62 procent was man. Verder was 39 procent arbeider van beroep en 41 procent werkte in de industriële dienstverlening. De gemiddelde duur van een letselschadezaak was 157 dagen. Uiteindelijk keerde 77 procent terug naar werk zonder restricties en 17 procent was lost-to-follow-up. Ruim 5 procent keerde niet terug naar werk: hiervoor was een functional capacity evaluation (FCE) nodig.
Patiënten met kantoorwerk
Men vond geen statistisch significant verschil in de duur van een letselschadezaak op basis van beroep. Opvallend was echter wel dat de duur van een letselschadezaak bij patiënten met kantoorwerk duidelijk langer was ten opzichte van arbeiders (respectievelijk 183 versus 132 dagen). Daarnaast was bij mannen sprake van een kortere duur van een letselschadezaak in vergelijking met vrouwen. Er werd helaas geen onderscheid gemaakt voor geslacht naar beroep. Wel werd een verschil aangetoond op basis van type letsel en behandeling. Zo was de duur van een letselschadezaak minder lang bij fracturen en topletsels in vergelijking met zenuwletsel en wekedelenletsel (meestvoorkomend met 42.5%). Ook bij chirurgische behandeling of handtherapie was de duur langer. Daarnaast werden patiënten met chirurgische behandeling (3.5x) en handtherapie (6.5x) vaker verwezen voor een FCE ten opzichte van patiënten met terugkeer naar werk. Deze uitkomsten lijken ‘logisch’ aangezien het type letsel en de behandeling bepalend zijn voor de hersteltijd, maar zover bekend werd dit niet eerder onderzocht.
Het retrospectieve studiedesign beperkt de waarde van de resultaten. Zo kon bijvoorbeeld niet gecorrigeerd worden voor het toewijzen van behandeling. De studie is vooralsnog niet generaliseerbaar naar de Nederlandse populatie, alleen al vanwege de verschillen in wet- en regelgeving en sociale zekerheid.
Zenuw- en weke- delenletsel gaan gepaard met langere duur letselschadezaak
Ondanks deze tekortkomingen wordt wel duidelijk dat zenuwletsel, wekedelenletsel en invasievere behandeling (chirurgie en handtherapie), gepaard gaan met een langere duur van een letselschadezaak. Voor bedrijfs- en verzekeringsartsen in Nederland is het belangrijk om risicofactoren te identificeren en te beoordelen in de spreekkamer, zoals zenuwletsel/wekedelenletsel, invasieve behandeling, vrouwelijk geslacht en administratieve beroepen. Deze informatie is waardevol in de spreekkamer om realistische doelstellingen ten aanzien van werk bespreekbaar te maken en een oordeel te geven over belastbaarheid. Ook geeft het houvast als het gaat om verwachtingsmanagement.
Referenties
1. rivm.nl/veilig-werken/feiten-en-cijfers-over-arbeidsongevallen. Geraadpleegd op 29-12-2022.
2. Gray A, Young C, 2022. Effects of injury pattern and treatment on case length and disposition for hand injuries treated under a workers’ compensation claim. Hand 17(6):1228-35. doi: 10.1177/15589447211006848
