Op verzoek van de werkgever start de bedrijfsarts een begeleiding bij een 60-jarige vrouw met frequent verzuim. De status van het spreekuur blijkt onduidelijk. De begeleiding verloopt moeizaam en leidt tot een klacht bij het regionaal tuchtcollege.

Het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum ziet een verontrustende toename van arbeidsongevallen met gevaarlijke stoffen. Dit aantal is de afgelopen jaren meer dan verdubbeld. De meestvoorkomende vorm van blootstelling was inhalatie, gevolgd door huid- en oogcontact. Hierbij ging het vaak om zuren, logen en gassen. Het gros van de patiënten had lichte tot matige gezondheidsklachten. Minder frequent werden ernstige gezondheidseffecten gerapporteerd.

De beperkende maatregelen als gevolg van de Covid-19-pandemie hebben een forse impact op de dagelijkse routines van mensen. Uit onderzoek is bekend dat de mate van verstoring van die routines een voorspeller is van depressieve symptomen. Kahawage en co-auteurs hebben één speciaal aspect van de fenomenologie van stemmingsstoornissen onderzocht: de subjectieve beleving van een periode van circadiane verstoring.

Multiple Sclerose (MS) is een chronische aandoening van het centrale zenuwstelsel die gepaard gaat met een grote impact op het dagelijks leven. Zo ervaart een groot deel van de mensen met MS problemen op het werk.

Dit artikel* gaat in op genderspecifieke aspecten in de relatie tussen werk en gezondheid. Dit illustreren we bij twee veelvoorkomende gezondheidsproblemen. Wat betekent het rekening houden met verschillen tussen mannen en vrouwen bij begeleiding ter voorkoming van uitval uit het werk of bij terugkeer naar werk? Kennis hierover verdiept het inzicht in gezondheidsproblemen. Bewustwording van bestaande man-vrouwverschillen en meer kennis bij bedrijfs- en verzekeringsartsen over genderspecifieke aspecten kunnen leiden tot een meer proactieve begeleiding van werkgerelateerde gezondheidsproblemen.

We komen het dagelijks tegen in de spreekkamer. De wil of de wens om te werken maakt het verschil. Maar op welke manier kom je daar dan achter? Recent had ik een gesprek met een huismeester op een grote school die bijna aan zijn pensioen toe was en een zeer gecompliceerde beenbreuk had. Ik verwachtte niet dat hij nog zou kunnen terugkeren. Zijn reactie: ‘Dat beslis jij niet, maar ik ga terug, al is het maar op therapeutische basis’. Zo expliciet als hier zijn medewerkers meestal niet.

Het is bekend dat mensen na een doorgemaakte Covid-19-besmetting nog langdurig klachten kunnen overhouden, waarvan uitputting de meestgenoemde is3. Hiervoor bestaan inmiddels revalidatieprogramma’s met veel aandacht voor het opbouwen van belastbaarheid door middel van fysieke training en daarnaast psychologische begeleiding om copingvaardigheden te verwerven om beter om te gaan met de vermoeidheid en het verbeteren van het slaappatroon1,6

Het vernieuwde TBV heeft tot veel positieve reacties geleid en daar zijn we als redactie erg blij mee. Blij zijn we ook dat het afgelopen jaar meerdere collega’s tot de redactie zijn toegetreden en dat we wat dat betreft weer op volle sterkte zijn. Ook buiten de redactie zien we een toenemende betrokkenheid bij TBV, heel concreet door de bijdragen aan TBV-online. We hebben al reacties gezien op TBV-artikelen uit de vorige editie en het bloggen lijkt goed op gang te komen. Precies wat we willen: meer meningsvorming, toegankelijk voor iedereen. Maar ook: meer mogelijkheid om door aiossen verricht afstudeeronderzoek te publiceren, wat al tot concreet resultaat heeft geleid. Door u aan te melden voor de online nieuwsbrief blijft u op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen.

‘Mogen niet-gevaccineerden dit werk wel doen?’ Deze actuele vraag voor coronabeleid kan van een werkgever komen, maar ook van collega’s van niet-gevaccineerden. Of van de klant, leerling of patiënt die in nauw contact kan komen met de werkende: in de winkel, op school of in de zorginstelling. Of misschien zelfs van een niet-gevaccineerde werkende zelf. Wij stellen dat in voorkomende situaties de bedrijfsarts moet adviseren dat niet-gevaccineerden het werk niet mogen verrichten. Vanaf deze zeepkist geven we enkele handvatten voor de bedrijfsarts. Hopelijk wordt deze hiermee wat assertiever.

Hoe vaak bedrijfsongevallen met elektriciteit voorkomen is niet precies bekend. In 2019 zijn 284 meldingen van zulke ongevallen geregistreerd, waarbij één betrokkene is overleden en 88 personen gewond raakten. Geen van deze slachtoffers werd naar het brandwondenziekenhuis vervoerd. TBV berichtte in 2014 al over cardiovasculaire complicaties in de acute fase na een elektrische schok.1 Maar dergelijke ongevallen kunnen ook op de langere termijn gevolgen hebben. Na maanden of soms wel vijf jaar later. Dit artikel gaat naar aanleiding van een casus dieper in op de pathogenese van de langeretermijngevolgen en de mogelijkheid van simulatie bij ziekmelding.