We zijn midden november 2020, zeg maar op de top van de tweede COVID-19 golf in België. Het land is aan zijn tweede lockdown toe. De overheid stelt eind oktober: ‘Telethuiswerk is verplicht bij alle ondernemingen, verenigingen en diensten voor alle personeelsleden, tenzij dit onmogelijk is omwille van de aard van de functie of de continuïteit van de bedrijfsvoering, de activiteiten of de dienstverlening’. Dus ook opleidingen gaan massaal digitaal. Zo ook voor Vlaamse verzekeringsartsen. Was u er 19 november 2020 niet bij? Wij vertellen u wat u miste op het online WVV1-seminarie Arbeidsongeschiktheid in tijden van COVID-19

Op 18 maart 2020 gaat heel België in een totale lockdown. Het begon de laatste weken al te dagen dat hier iets niet normaal aan de hand was. Manu De Canck, een van onze collega-adviserend artsen is, net voor men doorhad wat het Wuhan-virus werkelijk inhield, met zijn dochter op cruise gegaan in de Caraïben. Honderden op dat schip raken besmet en beiden zijn wekenlang volledig knock-out.

In mijn werk als bedrijfsarts heb ik, zoals ieder van ons, met regelmaat te maken met corona en de gevolgen ervan voor inzet. Een grote zorginstelling is onderdeel van mijn portefeuille. Adviezen ten aanzien van bescherming, thuiswerken, en isolatie en quarantaine bij besmettingen zijn dagelijkse kost en inmiddels onderdeel van de routine.

In het interview COVID-verpleegkundige komt beter de dienst door met koelvest werden de eerste resultaten gedeeld van onderzoek naar het effect van dragen van koelvesten in de fysiek zware COVID-19–zorg (TBV, januari 2021). Inmiddels zijn de resultaten gepubliceerd in het vakblad Temperature en behoort het koelvest bij de standaarduitrusting van de verpleegkundige op de COVID-19-afdeling in het Radboudumc. Ook is het koelvest hier reeds geïmplementeerd in de omkleedprocedure behorend bij de zorg voor patiënten met Viraal Hemorrhagische Koorts (Ebola e.a.) Buiten het Radboudumc hebben ook andere ziekenhuizen veel interesse in het gebruik van de koelvesten, evenals de GGD en verpleegtehuizen.

Voor bedrijfsarts Jaap Maas was 2020 een jaar van thuiswerken, minder met de trein reizen en sociale onthouding, net als voor iedereen. Maar het was ook het jaar dat de realiteit aansloot bij het thema dat al jaren zijn interesse heeft: infectieziekten. Als lid van het OMT van het RIVM en medewerker van het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten is hij nu druk met het informeren en adviseren van de politiek en het registreren van de ontwikkeling en gevolgen van COVID-19. Maar hij kijkt ook vooruit. “Juist nu moeten we als bedrijfsartsen mee aan tafel zitten.”

Een bedrijfsarts staat voor de gezondheid en vitaliteit van de medewerkers. Dat is in deze COVID-19 tijden een pittige opgave. Bedrijfsarts Nannet van der Geest (Radboudumc) zocht samenwerking met inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels. Zo kon in korte tijd een praktisch relevant onderzoek gestart worden naar het effect van gebruik van een koelvest in de fysiek zware COVID-zorg. TBV interviewde hen en Mike Zwartkruis, verpleegkundige en ervaringsdeskundige.

Long COVID is de term voor een situatie na herstel van een corona-infectie met ongrijpbaar lijkende klachten en verrassend ernstige beperkingen, weken tot maanden, mogelijk jaren durend.2 Het beeld toont overeenkomsten met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS).

De meeste COVID-19-besmettingen gaan gepaard met milde klachten. Hoewel het medisch herstel doorgaans voorspoedig verloopt, houden veel mensen klachten van vermoeidheid en concentratieverlies. Precieze cijfers zijn niet bekend. De klachten kunnen een goede terugkeer in werk belemmeren. Met een relatief eenvoudig revalidatieprogramma is relevante verbetering te bereiken met als resultaat een duurzame werkhervatting. Aandacht voor de werkende met milde coronaklachten draagt bij aan optimale inzetbaarheid.

Zijn de chronische rugklachten het gevolg van het jarenlang werken als helikopter- en vleugelpiloot? Deze vraag heeft de Polikliniek Mens en Arbeid in een multidisciplinair team onderzocht bestaande uit een orthopedisch chirurg, een bewegingspecialist werk en een bedrijfsarts aan de hand van het zes-stappenplan voor diagnostiek en preventie van beroepsziekten (). Deze casus illustreert de meerwaarde van het zes-stappenplan en het multidisciplinair oplossen van de vraag over de werkgerelateerdheid zodat ook voor bijzondere beroepen een zo betrouwbare mogelijke en transparante uitspraak kan worden gedaan.

In Nederland leven naar schatting ruim 600.000 mensen met een vorm van niet-aangeboren hersenletsel (NAH). NAH is een paraplubegrip voor niet-progressief hersenletsel met een traumatische oorzaak (zoals een ongeval, trauma of val) of niet-traumatisch oorzaak (zoals een beroerte, infectie of tumor). De gevolgen van NAH kunnen fysiek, cognitief, psychologisch en gedragsmatig van aard zijn en zijn lang niet altijd zichtbaar en/of herkenbaar.1